ای شمعِ من بسوز كه پروانه می‌رود            زین آستان، صاحب این خانه می‌رود

ای شـهـر ِجـدِّ اَمـجَـد و والا تـبار من            بنگر حسین چگونه از این خانه می‌رود

مادر به پای خیز و دعا كن به كاروان            مـوسـای تو اگر چه دلـیـرانه می‌رود

مـادر بـبــوس دیـدۀ گـریــان دخـتــرم            نـازش بـكن رقـیـه به ویـرانه می‌رود

بنگـر به اكـبرم كه چه تعجـیل می‌كند            عباس را ببـین كه چه مردانه می‌رود

ای باغـبان دگر بنـشین در عزای گل            فصل خـزان رسیده و پروانه می‌رود